Drukuj Eksport do pliku (MS Word)
Nazwa przedmiotu:
Pompy, sprężarki, wentylatory
Koordynator przedmiotu:
dr inż. Jerzy Wiejacha / adiunkt
Status przedmiotu:
Obowiązkowy
Poziom kształcenia:
Studia I stopnia
Program:
Mechanika i Budowa Maszyn
Grupa przedmiotów:
Obowiązkowe z możliwością wyboru
Kod przedmiotu:
IMA05
Semestr nominalny:
7 / rok ak. 2009/2010
Liczba punktów ECTS:
5
Liczba godzin pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się:
Liczba punktów ECTS na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
Język prowadzenia zajęć:
polski
Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym:
Formy zajęć i ich wymiar w semestrze:
  • Wykład30h
  • Ćwiczenia0h
  • Laboratorium0h
  • Projekt30h
  • Lekcje komputerowe0h
Wymagania wstępne:
Limit liczby studentów:
Cel przedmiotu:
Zapoznanie z podstawową wiedzą na temat pomp, sprężarek, dmuchaw i wentylatorów oraz z ich zastosowaniami. Celem nauczania przedmiotu jest poznanie klasyfikacji, podstaw teoretycznych opisu działania, konstrukcji głównych zespołów oraz elementów pomp, sprężarek, dmuchaw i wentylatorów, które wywołują przepływ płynów i płynnych mieszanin oraz nabycie umiejętności stosowania wiedzy. na ten temat. Dodatkowo celem jest zapoznanie z problemami związanymi z doborem i eksploatacją tych urządzeń w układach rurociągowych w różnych instalacjach.
Treści kształcenia:
W - Zadania, rodzaje i parametry układów do transportu płynów na przykładzie układów pompowych. Podnośniki cieczy. Pompy – klasyfikacje, porównanie właściwości pomp wirowych i wyporowych, przegląd konstrukcji, główne parametry, zakresy zastosowań. Pompy wirowe, podstawowe parametry i równania teoretyczne – teoria Eulera. Teoria podobieństwa – kinematyczny wyróżnik szybkobieżności, kształty wirników. Przepływ cieczy rzeczywistej przez wirniki. Elementy pomp wirowych: wloty, wyloty, kanały zbiorcze i przepływowe w pompach. Rodzaje charakterystyk. Pole stosowalności pompy. Napór osiowy i promieniowy oraz sposoby ich kompensacji. Kawitacja, sposoby jej zapobiegania. Pompy krążeniowe. Pompy wyporowe. Pompy tłokowe: klasyfikacja, parametry, powietrzniki, zawory, charakterystyki. Pompy przeponowe, skrzydełkowe, łopatkowe, krzywkowe, śrubowe, ślimakowe i inne. Regulacja pomp. Dobór pomp, analiza LCC. Maszyny sprężające gaz – klasyfikacje, wielkości charakterystyczne. Przegląd konstrukcji i zakresy zastosowań. Maszyny przepływowe: sprężarki, dmuchawy, wentylatory. Podstawy teoretyczne. Teoria podobieństwa. Wskaźniki charakterystyczne. Podstawowe wiadomości o maszynach promieniowych i osiowych. Regulacja. Wentylatory – typy, zakres parametrów i zastosowanie. Sprężarki tłokowe. Podstawowe parametry i pojęcia, rozwiązania konstrukcyjne. Sprężarki rotacyjne: łopatkowe i kłykciowe. Regulacja sprężarek. Strumienice. Zasada działania, podział, zastosowanie, przegląd konstrukcji. P - Współpraca pompy i zespołów pomp oraz maszyn sprężających gaz z rurociągiem i układami rurociągów – określenie metodami graficznymi punktów współpracy z rurociągami, inne metody określania. Dobór katalogowych pomp i maszyn sprężających gaz do układów rurociągowych. Zastosowanie analizy LCC (Life Cycle Cost) w technice pompowej i w układach transportu gazu.
Metody oceny:
Obecność studentów jest obowiązkowa na zajęciach projektowych, a na wykładach wskazana. Sposób bieżącej kontroli wyników nauczania: Wykład – po około połowie semestru (I część) sprawdzian pisemny– trzy pytania po 10 punktów z zestawu pytań przekazanych studentom najpóźniej na jeden tydzień przed terminem sprawdzianu. Zaliczenie sprawdzianu minimum 15 punktów. Ćwiczenia projektowe –sprawdzian pisemny i wykonywanie projektów. Warunki zaliczenia przedmiotu: Forma zaliczenia - egzamin. Ocena końcowa obliczana jest jako średnia ważona z ocen cząstkowych wg formuły = [3 x (wykład) + 2 x (ćwiczenia projektowe)] / 5. Wszystkie oceny cząstkowe muszą być pozytywne. Wykład – w dwóch terminach w zimowej sesji egzaminacyjnej egzamin dwuczęściowy. Na początku każdego egzaminu trzy pytania z materiału z drugiej części semestru, po 10 punktów z zestawu pytań przekazanych studentom najpóźniej na ostatnim wykładzie. Druga część egzaminu dla osób, które nie zaliczyły sprawdzaniu w semestrze (I części) - trzy pytania po 10 punktów z tego samego zestawu pytań, co w pierwszej części semestru. Ocena pozytywna – w sumie minimum 30 punktów z obu części wykładu i jednocześnie po minimum 15 z każdej części. Ocena za wykład jest wyliczana z sumy uzyskanych punktów (mnożnik 5/60 i zaokrąglanie w górę: ≥2,50 = 3,0; >3,00 = 3,5; >3,50 = 4,0; >4,00 = 4,5; >4,50 = 5,0). Ćwiczenia projektowe – zaliczenie sprawdzianu pisemnego i wykonanych projektów.
Egzamin:
Literatura:
1. Jędral W.: Pompy wirowe. PWN Warszawa 2001. 2. Stępniewski M.: Pompy. Wyd. 2 WNT, Warszawa 1985. 3. Jackowski K., Jankowski Z., Jędral W.: Układy pompowe. Wyd. 2 WPW Warszawa 1992. 4. Witkowski A.: Sprężarki wirnikowe – teoria, konstrukcja, eksploatacja. WPŚ, Gliwice 2004. 5. Mały Poradnik Mechanika. WNT Warszawa 1994.
Witryna www przedmiotu:
Uwagi:

Efekty uczenia się