- Nazwa przedmiotu:
- Metody syntezy organicznej
- Koordynator przedmiotu:
- dr hab. inż. Michał Fedoryński, prof. PW
- Status przedmiotu:
- Fakultatywny dowolnego wyboru
- Poziom kształcenia:
- Studia I stopnia
- Program:
- Technologia Chemiczna
- Grupa przedmiotów:
- Technologia Związków Biologicznie Czynnych i Kosmetyków
- Kod przedmiotu:
- brak
- Semestr nominalny:
- 6 / rok ak. 2009/2010
- Liczba punktów ECTS:
- 3
- Liczba godzin pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się:
- Liczba punktów ECTS na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
- Język prowadzenia zajęć:
- polski
- Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym:
- Formy zajęć i ich wymiar w semestrze:
-
- Wykład30h
- Ćwiczenia0h
- Laboratorium0h
- Projekt0h
- Lekcje komputerowe0h
- Wymagania wstępne:
- Chemia organiczna
- Limit liczby studentów:
- Cel przedmiotu:
- Wykład ma na celu zapoznanie studentów z zaawansowanymi metodami syntezy związków organicznych metodami klasycznej syntezy chemicznej.
- Treści kształcenia:
- Wykład ma na celu zapoznanie studentów z zaawansowanymi metodami syntezy związków organicznych metodami klasycznej syntezy chemicznej. Jego celem jest czynne opanowanie przez studentów reakcji organicznych, mających znaczenie w lekkiej syntezie i technologii organicznej oraz zrozumienie więzi łączącej ogromną liczbę reakcji, która może być sprowadzona do niewielkiej liczby procesów podstawowych. Przedstawiona zostanie analiza wartości praktycznych omawianych reakcji. Materiał będzie dyskutowany w oparciu o uproszczoną klasyfikację mechanistyczną: reakcje nukleofilowe i elektrofilowe. Przedstawione zostaną najważniejsze zasady planowania syntez związków o umiarko-wanym stopniu złożoności.
- Metody oceny:
- kolokwium
- Egzamin:
- Literatura:
- Literatura podstawowa:
1. M. Mąkosza, M. Fedoryński, Podstawy syntezy organicznej. Reakcje jonowe i rodnikowe, Oficyna Wydawnicza PW, Warszawa 2006.
Literatura uzupełniająca:
1. J. Skarżewski, Wprowadzenie do syntezy organicznej, PWN, Warszawa 1999.
2. J. Gawroński, K. Gawrońska, K. Kacprzak, M. Kwit, Współczesna synteza organiczna, PWN, Warszawa 2004.
- Witryna www przedmiotu:
- Uwagi:
Efekty uczenia się