Drukuj Eksport do pliku (MS Word)
Nazwa przedmiotu:
Analiza sztywnościowo-wytrzymałościowa konstrukcji maszyn
Koordynator przedmiotu:
prof. dr hab. inż. Jerzy Osiński, dr inż. Jarosław Mańkowski, dr inż. Piotr Żach.
Status przedmiotu:
Obowiązkowy
Poziom kształcenia:
Studia I stopnia
Program:
Mechanika i Budowa Maszyn
Grupa przedmiotów:
Obieralne
Kod przedmiotu:
brak
Semestr nominalny:
6 / rok ak. 2009/2010
Liczba punktów ECTS:
4
Liczba godzin pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się:
Liczba punktów ECTS na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
Język prowadzenia zajęć:
polski
Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym:
Formy zajęć i ich wymiar w semestrze:
  • Wykład30h
  • Ćwiczenia15h
  • Laboratorium15h
  • Projekt0h
  • Lekcje komputerowe0h
Wymagania wstępne:
Przedmioty: Wytrzymałość materiałów , Metoda Elementów Skończonych
Limit liczby studentów:
Cel przedmiotu:
Studenci nabywają praktycznych umiejętności z zakresu wykorzystania Metody Elementów Skończonych do analiz obiektów występujących w praktyce inżynierskiej . Podczas wykładu duży nacisk kładziony będzie na praktyczne opanowanie przez studenta omawianych zagadnień. Z tego powodu zajęcia będą miały charakter wykładowo-laboratoryjny tzn. wszystkie spotkania odbywać się będą w pracowni komputerowej, a każde zagadnienie omawiane podczas części wykładowej poparte będzie stosownymi ćwiczeniami wykonywanymi przez studenta na komputerze. Limit osób w grupie: 28 studentów (limit wynika z liczby stanowisk komputerowych znajdujących się w sali komputerowej).
Treści kształcenia:
Wykład Ocena stanu naprężeń i odkształceń w złożonych, przestrzennych konstrukcjach maszyn z zastosowaniem MES – systemu ABAQUS. Tworzenie modelu bryłowego konstrukcji w systemie CAD w wersji 3D, przenoszenie modelu do systemu MES, różne sposoby generowania siatki MES, ocena dokładności. Zagadnienie kontaktowe, sposób modelowania i analizy, przykłady zagadnień kontaktowych w technice. Określenie naprężeń dopuszczalnych, ocena wytrzymałości konstrukcji. Projektowanie elementów o zadanej wytrzymałości lub sztywności. Przykłady: rama przestrzenna samochodu, nadwozie, rama rowerowa, itp. Ćwiczenia - laboratorium Lp Data Temat 1 Współpraca programów MES z programami CAD na przykładach różnych konstrukcji. 2 Tworzenia modeli geometrycznych konstrukcji z uwzględnieniem późniejszego tworzenia modelu MES. 3 Dobór modelu MES w zależności od analizowanej konstrukcji. 4 Tworzenia i modyfikacja zaawansowanych modeli MES. 5 Obliczanie konstrukcji wykonanych z materiałów o właściwościach ortotropowych (konstrukcje kompozytowe) cz. I. 6 Obliczanie konstrukcji wykonanych z materiałów o właściwościach ortotropowych (konstrukcje kompozytowe) cz. II. 7 Obliczanie zagadnień dla nieliniowych modeli materiałów (materiały sprężysto-plastyczne). 8 Obliczanie zagadnień kontaktowych – zadanie płaskie. 9 Obliczanie zagadnień kontaktowych – zadanie powłokowe. 10 Obliczanie zagadnień kontaktowych – zadanie bryłowe. 11 Obliczanie częstości drgań własnych konstrukcji. 12 Wykonanie analizy MES złożonej konstrukcji (zadanie indywidualne bazujące na zadaniach z PKM lub konstrukcji lub analiza ramy przestrzennej samochodu) cz I. 13 Wykonanie analizy MES złożonej konstrukcji (zadanie indywidualne bazujące na zadaniach z PKM lub konstrukcji lub analiza ramy przestrzennej samochodu) cz II. 14 Wykonanie analizy MES złożonej konstrukcji (zadanie indywidualne bazujące na zadaniach z PKM lub konstrukcji lub analiza ramy przestrzennej samochodu) cz III. 15 Zaliczenie.
Metody oceny:
wykonanie projektu – analiza sztywnościowo-wytrzymałościowa konstrukcjach maszynowej.
Egzamin:
Literatura:
1. Osiński J.- Obliczenia wytrzymałościowe elementów maszyn z zastosowaniem MES, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej 1997 2. Rusiński E., Czmochowski J., Smolnicki T.: Zaawansowana metoda elementów skończonych w konstrukcjach nośnych. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2000. 3. Dacko M., Borkowski W., Dobrociński S., Niezgoda T, Wieczorek M., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Arkady, Warszawa, 1994.
Witryna www przedmiotu:
Uwagi:

Efekty uczenia się