Drukuj Eksport do pliku (MS Word)
Nazwa przedmiotu:
 Geodezja fizyczna i grawimetria geodezyjna
Koordynator przedmiotu:
Prof . dr hab. inż. Marcin Barlik, profesor zwyczajny
Status przedmiotu:
Obowiązkowy
Poziom kształcenia:
Studia II stopnia
Program:
Geodezja i Kartografia
Grupa przedmiotów:
Obowiązkowe
Kod przedmiotu:
Semestr nominalny:
1 / rok ak. 2009/2010
Liczba punktów ECTS:
2
Liczba godzin pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się:
Liczba punktów ECTS na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
Język prowadzenia zajęć:
polski
Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym:
Formy zajęć i ich wymiar w semestrze:
  • Wykład15h
  • Ćwiczenia0h
  • Laboratorium0h
  • Projekt15h
  • Lekcje komputerowe0h
Wymagania wstępne:
- podstawowe wiadomości z geodezji wyższej (z kursu inżynierskiego); - podstawowe wiadomości z fizyki (w szczególności - mechanika); - wiadomości z matematyki: rachunek różniczkowy i całkowy; - podstawowe wiadomości z geofizyki (budowa litosfery Ziemi, atmosfery);
Limit liczby studentów:
Cel przedmiotu:
- Po pomyślnym zaliczeniu ćwiczeń student uzyskuje umiejętność elementarnej obsługi i obserwacji grawimetrem statycznym oraz wstępnego opracowania obserwacji. Student powinien posiąść umiejętność wyznaczenia anomalii grawimetrycznych i określenia charakterystyk pola siły ciężkości – odchyleń pionu, odstępów geoidy, redukcji obserwacji geodezyjnych w polu siły ciężkości oraz poprawek grawimetrycznych w niwelacji precyzyjnej; - wysłuchanie wykładów i zdanie egzaminu powinno dostarczyć wiadomości o budowie grawimetrów absolutnych i względnych oraz niezbędnych informacji do dalszych studiów (na drugim stopniu), umiejętności analiz wielkości używanych w geodezji fizycznej i przy pomiarach grawimetrycznych.
Treści kształcenia:
 Wykłady: Pole grawitacyjne ciał o prostej formie geometrycznej. Pole siły ciężkości Ziemi ‘Normalnej’, Elipsoidalne prawo rozkładu ciężkości. Teoria metod badania figury (kształtu) Ziemi metodami grawimetrycznymi. Współczesne metody bezwzględnych i względnych pomiarów grawimetrycznych dla potrzeb geodezji i geodynamiki. Redukcje i anomalie grawimetryczne. Odchylenia pionu i odstępy geoidy od elipsoidy. Wykorzystanie charakterystyk pola siły ciężkości w opracowaniu geodezyjnych pomiarów inżynierskich. Ćwiczenia projektowe: Zadania z teorii normalnego pola siły ciężkości Ziemi. Justacja grawimetru statycznego w laboratorium. Poprawki do obserwacji przyspieszenia ziemskiego. Wyznaczenia anomalii grawimetrycznych. Grawimetryczne wyznaczenie odchyleń pionu. Interpolacja względnych odchyleń pionu. Niwelacja astronomiczno-grawimetryczna.
Metody oceny:
Łączna ocena zaliczająca przedmiot geodezja fizyczna i grawimetria geodezyjna jest ustalana jako średnia arytmetyczna oceny z zaliczenia wykładów oraz oceny zaliczającej zajęcia audytoryjne. Przedziały liczbowe odpowiadających ocenom: 5,0 – pięć (4,75 – 5,0); 4,5 – cztery i pół (4,25 -4,74), 4,0 –cztery (3,75-4,24), 3,5-trzy i pół (3,25-3,74), 3,0-trzy (3,0-3,24), - Każdy składnik (rodzaj zajęć w przedmiocie) wpływający na ocenę łączną przedmiotu musi być zaliczony.
Egzamin:
Literatura:
1. Barlik M. (1995): Wstęp do teorii figury Ziemi. OWPW, Warszawa. 2. Barlik M. (2001): Pomiary grawimetryczne w geodezji. WPW, Warszawa. 3. Barlik M., Pachuta A., Pruszyńska M. (1992): Ćwiczenia z geodezji fizycznej i grawimetrii geodezyjnej. OWPW, Warszawa. 4. Barlik M., Pachuta A. (2007): Geodezja fizyczna i grawimetria geodezyjna. Teoria i praktyka. OWPW, Warszawa. 5. Brovar : Gravitacjonnoje polie w zadaczach inżeniernoj gieodezji. Izd. ‘Niedra’, Moskva. 6. Caputo M. (1967): The gravirty field of the Earth from classical and modern methods. Acad. Press, N. York – London. 7. Czarnecki K. (1994): Geodezja współczesna w zarysie. Wyd. ‘Wiedza i Życie’. Warszawa. 8. Groten E. (1980): Geodesy and the Earth’s Gravity Field – vol. I, II. F. Dummlers Verlag, Bonn. 9. Heiskanen W., Moritz H. (1981): Physical Geodesy. Inst. of Physical Geodesy, Graz. 10. Helmert F. (1962): Die matematische und physikalischen Theorieen der hőheren Geodäsie. B.G. Teubner Verlagsgesellschaft. Leipzig. 11. Hofmann-Wellenhof B., Moritz H. (2005): Physical geodesy. Springer, Wien – New York. 12. Jordan/Eggert/Kneissl (1969): Handbuch der Vermessungskunde. J.B. Metzlersche Verlagsbuchhandlung, Stuttgart. 13. Kamela C. (1954): Geodezja dynamiczna. Tom 1 i 2. PPWK, Warszawa. 14. Levallois J.J. (1970): Géodésie générale. T. III. Ed. Eyrolles. Paris. 15. Magnitzki W.A. red. (1964): Theorie der Figur der Erde. VEB Verlag fűr Bauwesen, Berlin. 16. Molodienkij M.S., Jeremiejev W.A., Jurkina M.P. (1960): Mietody izuczenija vniesznievo gravitacjonnogo polia i figury ziemli. Trudy CNIIGAiK, Moskva. 17. Moritz H. (1980): Advanced Physical Geodesy. H. Wichmann Verlag, Karlsruhe. 18. Moritz H. (1990): The Figure of the Earth. H. Wichmann Verlag, Karlsruhe. 19. Pellinen L.P. (1982): Theoretische Geodäsie. VEB Verlag fűr Bauwesen, Berlin. 20. Pick M., Picha J., Vyskočil V. (1973): Theory of the Earth’s Gravity Field. Academia publ. House of the Czechoslovak Acad. of Sciences, Prague. 21. Torge W. (1989): Gravimetry. Walter de Gruyter, Berlin – N. York. 22. Vaniček P., Krakiwski E. (1980): Geodesy – the Concepts. North Holland, Amsterdam.
Witryna www przedmiotu:
Uwagi:

Efekty uczenia się