Nazwa przedmiotu:
Modelowanie elementów z tworzyw sztucznych i kompozytów
Koordynator przedmiotu:
prof. dr hab. inż Jerzy Osiński
Status przedmiotu:
Obowiązkowy
Poziom kształcenia:
Studia I stopnia
Program:
Mechanika i Budowa Maszyn
Grupa przedmiotów:
Obieralne
Kod przedmiotu:
406
Semestr nominalny:
7 / rok ak. 2013/2014
Liczba punktów ECTS:
3
Liczba godzin pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się:
brak
Liczba punktów ECTS na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
brak
Język prowadzenia zajęć:
polski
Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym:
brak
Formy zajęć i ich wymiar w semestrze:
  • Wykład450h
  • Ćwiczenia0h
  • Laboratorium0h
  • Projekt0h
  • Lekcje komputerowe0h
Wymagania wstępne:
MES
Limit liczby studentów:
zgodnie z zarządzeniem Rektora
Cel przedmiotu:
Poznanie podstaw teoretycznych wymaganych do projektowania elementów maszyn z tworzyw sztucznych i kompozytów z zakresu Wytrzymałości Materiałów i Metody Elementów Skończonych, teorii materiałów hiperelastycznych w zakresie potrzebnym do projektowania elementów maszyn z: elastomeru, pianek sztywnych i miękkich, podstawy budowy materiałów kompozytowych w zakresie potrzebnym do projektowania elementów maszyn, podstaw budowy materiałów kompozytowych w zakresie potrzebnym do projektowania elementów maszyn. Student po realizacji przedmiotu potrafi wykonać ocenę stanu naprężeń i przemieszczeń w elemencie maszynowym z tworzywa sztucznego lub kompozytu z wykorzystaniem profesjonalnego systemu MES, wyznaczyć naprężenia zredukowane i wykonać porównanie z wartościami dopuszczalnymi, przeprowadzić analizy wymagane do uzasadnienia prawidłowości otrzymanych wyników numerycznych i wykorzystania ich w praktyce projektowej.
Treści kształcenia:
Wykład: 1. Możliwości zastosowania materiałów konstrukcyjnych z grupy tworzyw sztucznych i kompozytów w budowie maszyn. 2. Przykłady rosnącego zastosowania tego rodzaju materiałów w samochodach – TOYOTA. 3. Modelowanie właściwości materiałów hiperodkształcalnych: elastomery, guma, pianki, żele – teoria materiałów hiperelastycznych, modele wielomianowe i Ogdena. 4. Ocena właściwości sztywnościowo-wytrzymałościowych elementów z tworzywa lub kompozytu z zastosowaniem profesjonalnego systemu Metody Elementów Skończonych.
Metody oceny:
prace zaliczeniowe
Egzamin:
nie
Literatura:
brak
Witryna www przedmiotu:
brak
Uwagi:
brak

Efekty uczenia się