Drukuj Eksport do pliku (MS Word)
Nazwa przedmiotu:
Modelowanie komputerowe w praktyce inżynierskiej
Koordynator przedmiotu:
Prof. dr hab. inż. Czesław Bajer
Status przedmiotu:
Obowiązkowy
Poziom kształcenia:
Studia II stopnia
Program:
Mechatronika
Grupa przedmiotów:
Obowiązkowe
Kod przedmiotu:
511
Semestr nominalny:
2 / rok ak. 2013/2014
Liczba punktów ECTS:
2
Liczba godzin pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się:
20 h – rozszerzona wiedza w zakresie algebry i metod numerycznych, przydatna do formułowania i rozwiązywania złożonych zadań inżynierskich metodami komputerowymi 15 h – znajomość podstawowych metod i technik numerycznych stosowanych do rozwiązywania zadań mechaniki 20 h – umiejętność przeprowadzenia obliczeń i symulacji komputerowych dotyczących wybranych problemów z dziedziny mechaniki, interpretowania uzyskanych wyników i wyciągania wniosków oraz umiejętność planowania obliczeń komputerowych - prostych i złożonych zadań inżynierskich, świadomość przybliżeń wyników obliczeń numerycznych, umiejętność oceny jakościowej wyniki i weryfikacji;
Liczba punktów ECTS na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
2
Język prowadzenia zajęć:
polski
Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym:
2
Formy zajęć i ich wymiar w semestrze:
  • Wykład225h
  • Ćwiczenia0h
  • Laboratorium225h
  • Projekt0h
  • Lekcje komputerowe0h
Wymagania wstępne:
Zakres mechaniki ogólnej, drgań mechanicznych, matematyki;
Limit liczby studentów:
zgodnie z zarządzeniem Rektora
Cel przedmiotu:
Rozszerzenie wiedzy w zakresie algebry i metod numerycznych, w zakresie formułowania i rozwiązywania złożonych zadań inżynierskich metodami komputerowymi Umiejętność przeprowadzenia obliczeń i symulacji komputerowych dotyczących wybranych problemów z dziedziny mechaniki, jak również umiejętność interpretacji uzyskanych wyników i wyciągania wniosków.
Treści kształcenia:
Wykład: 1. Specyfika obliczeń inżynierskich za pomocą komputerów 2. Klasyfikacja i charakterystyka metod obliczeniowych 3. Błędy w sformułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich 4. Przykładowe metody obliczeniowe statyki i dynamiki konstrukcji, kryteria stosowalności metod 5. Metody dodawania warunków brzegowych do zadań statyki i dynamiki 6. Łączenie elementów skończonych różnego typu Laboratorium: Rozwiązywanie numeryczne prostych problemów inżynierskich (w Scilabie lub Matlabie) Elementy programowania i korzystanie z procedur bibliotecznych 1. Prezentacja środowiska Octave 2. Symulacja przepływu ciepła w zadaniach jednowymiarowych 3. Symulacja drgań struny/pręta metodą różnic centralnych 4. Demonstracja przebiegu przykładowych obliczeń numerycznych zadań fizyki matematycznej
Metody oceny:
wykład – 2 kolokwia, laboratorium – zaliczenie ćwiczeń ;
Egzamin:
nie
Literatura:
brak
Witryna www przedmiotu:
brak
Uwagi:
brak

Efekty uczenia się