- Nazwa przedmiotu:
- ARCHITEKTURA WSPÓŁCZESNA
- Koordynator przedmiotu:
- -
- Status przedmiotu:
- Obowiązkowy
- Poziom kształcenia:
- Studia I stopnia
- Program:
- Architektura i Urbanistyka
- Grupa przedmiotów:
- HISTORIA ARCHITEKTURY I URBANISTYKI
- Kod przedmiotu:
- -
- Semestr nominalny:
- 5 / rok ak. 2014/2015
- Liczba punktów ECTS:
- 3
- Liczba godzin pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się:
- -
- Liczba punktów ECTS na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
- -
- Język prowadzenia zajęć:
- polski
- Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym:
- -
- Formy zajęć i ich wymiar w semestrze:
-
- Wykład225h
- Ćwiczenia450h
- Laboratorium0h
- Projekt0h
- Lekcje komputerowe0h
- Wymagania wstępne:
- -
- Limit liczby studentów:
- -
- Cel przedmiotu:
- Przedmiot ma na celu zapoznanie studentów z całością zagadnień związanych z uwarunkowaniami i genezą przemian myśli architektonicznej od końca XIX, poprzez wiek XX, do początku XXI wieku. Efekt kształcenia w tym zakresie polega na zdobyciu przez studentów pełnej wiedzy o rozwoju kierunków architektury XX-wiecznej i orientacji w zakresie powiązań tych kierunków z przemianami technologicznymi, ideowymi i społecznymi w Polsce, w Europie i na świecie. Studenci zdobywają ponadto doświadczenie w studiach własnych z tego zakresu, jak również umiejętność formułowania wypowiedzi dotyczącej istotnych zagadnień w architekturze i ich prezentacji na szerszym forum słuchaczy – uczestników seminarium.
Celem wykładów jest rozwinięcie i usystematyzowanie materiału omawianego podczas ćwiczeń. Efektem kształcenia jest zapoznanie studentów z obowiązującą periodyzacją architektury XX wieku oraz zdobycie przez nich wiedzy na temat głównych przemian w architekturze polskiej i międzynarodowej. Studenci zdobywają wiedzę o tym w jaki sposób dokonywać wartościowania i jak na tej podstawie formułować opinie nt. architektury i osiągnięć w tej dziedzinie.
- Treści kształcenia:
- Ćwiczenia:
Program obejmuje zagadnienia funkcji, konstrukcji i formy w architekturze XX i XXI wieku z odniesieniem do genezy tych zagadnień w 2 poł. wieku XIX. W trakcie ćwiczeń (laboratoriów) studenci analizują przemiany jakie dokonały się w dziedzinie architektury, uwzględniając w sposób szczególny rozwój formy – m.in.: mieszkalnictwo, gmachy użyteczności publicznej, budownictwo wysokie, strukturę współczesnych miast i przemiany ideowe na wybrany temat. Program uwypukla dorobek architektury polskiej XX w., ukazany w powiązaniu z tendencjami międzynarodowymi – w tym działalność Warszawskiej Szkoły Architektury jawi się jako znacząca na tle dokonań tego czasu w Europie i na świecie. Program ćwiczeń w głównej mierze realizowany jest poprzez studia własne studentów nad wyznaczonymi tematami zajęć i prezentację efektów tych studiów podczas ćwiczeń.
Wykłady:
W trakcie wykładów prezentowane są istotne zagadnienia architektury polskiej i zagranicznej od końca XIX do 2. poł. XX w. w ujęciu chronologicznym. Wykłady uzupełniają studia własne prowadzone w ramach ćwiczeń z Architektury Współczesnej. Zajęcia ułatwiają umiejscowienie poszczególnych obiektów w kontekście innych wydarzeń XX w.
- Metody oceny:
- referat, praca zaliczeniowa, egzamin
- Egzamin:
- tak
- Literatura:
- Literatura
Literatura podstawowa:
1. Banham R., Rewolucja w architekturze, WAiF, Warszawa 1979.
2. Giedion S., Przestrzeń, czas i architektura, PWN, Warszawa 1968.
3. Gössel P., Leuthäuser G., Architektura XX wieku, Taschen, Köln, 2006.
4. Jencks Ch., Ruch nowoczesny w architekturze, WAiF, Warszawa 1987.
5. Jencks Ch., Architektura postmodernistyczna, Arkady, Warszawa 1987.
6. Jencks Ch., Architektura późnego modernizmu, Arkady, Warszawa 1989.
7. Pevsner N., Pionierzy współczesności. Od Williama Morrisa do Waltera Gropiusa, WAiF, Warszawa 1978.
Trzeciak P., Przygody architektury XX wieku, Nasza Księgarnia, Warszawa 1974.
8. Wisłocka I., Awangardowa architektura polska 1918-1939, Arkady, Warszawa 1968.
Literatura uzupełniająca:
1. Awangarda polska. Urbanistyka i architektura. 1918-1939, konc. Czerner O., Listowski H., Interpress, Editions du Moniteur, Warszawa, Paris, 1981.
2. Biegański P., U źródeł architektury współczesnej, PWN, Warszawa 1972.
3. Ghirardo D., Architektura po modernizmie, VIA, Toruń 1999.
4. Heyman Ł., Nowy Żoliborz 1918-1939, Ossolineum, Warszawa 1976.
5. Jencks Ch., Le Corbusier – tragizm współczesnej architektury, WAiF, Warszawa 1982.
6. Latour S., Szymski A., Rozwój współczesnej myśli architektonicznej, PWN, Warszawa 1985.
7. Olszewski A., Dzieje sztuki polskiej 1890-1980, Interpress, Warszawa 1988.
8. Olszewski A., Nowa forma w architekturze polskiej 1900-1925, Ossolineum, Wrocław 1967.
9. Pevsner N., Historia architektury europejskiej, t. II, PWN, Warszawa 1981.
10. Syrkus H., Ku idei osiedla społecznego 1925-1975, PWN, Warszawa 1976.
11. Syrkus H., Społeczne cele urbanizacji. Człowiek i środowisko, PWN, Warszawa 1984.
- Witryna www przedmiotu:
- -
- Uwagi:
- -
Efekty uczenia się