Drukuj Eksport do pliku (MS Word)
Nazwa przedmiotu:
Metody translacji
Koordynator przedmiotu:
Dr inż. Jan Bródka
Status przedmiotu:
Obowiązkowy
Poziom kształcenia:
Studia I stopnia
Program:
Informatyka
Grupa przedmiotów:
Wspólne
Kod przedmiotu:
1120-IN000-ISP-0041
Semestr nominalny:
6 / rok ak. 2015/2016
Liczba punktów ECTS:
5
Liczba godzin pracy studenta związanych z osiągnięciem efektów uczenia się:
1. godziny kontaktowe – 50 h; w tym a) obecność na wykładach – 30 h b) obecność na ćwiczeniach – 15 h c) konsultacje – 5 h 2. praca własna studenta – 75 h; w tym a) przygotowanie do ćwiczeń i kolokwium końcowego – 50 h b) zadania domowe – 25 h Razem 125 h, co odpowiada 5 pkt. ECTS
Liczba punktów ECTS na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich:
1. obecność na wykładach – 30 h 2. obecność na ćwiczeniach – 15 h 3. konsultacje – 5 h Razem 50 h, co odpowiada 2 pkt. ECTS
Język prowadzenia zajęć:
polski
Liczba punktów ECTS, którą student uzyskuje w ramach zajęć o charakterze praktycznym:
1. obecność na ćwiczeniach – 15 h 2. zadania domowe – 25 h Razem 40 h, co odpowiada 2 pkt. ECTS
Formy zajęć i ich wymiar w semestrze:
  • Wykład30h
  • Ćwiczenia15h
  • Laboratorium0h
  • Projekt0h
  • Lekcje komputerowe0h
Wymagania wstępne:
Biegła znajomość więcej niż jednego języka programowania wysokiego poziomu, znajomość wyrażeń regularnych i gramatyk bezkon-tekstowych, znajomość podstawowych struktur danych. Przydatna znajomość języka zorientowanego maszynowo (asemblera) Przedmioty poprzedzające: Teoria automatów i języków formalnych Programowanie 2 – obiektowe, Programowanie 3 - zaawansowane Algorytmy i struktury danych 1 Programowanie w językach zorientowanych maszynowo (zalecane)
Limit liczby studentów:
Ćwiczenia – 30 os/grupa
Cel przedmiotu:
Celem przedmiotu jest zdobycie wiedzy na temat przebiegu procesu kompilacji, zrozumienie wpływu cech języka źródłowego (wysokiego poziomu) na wydajność generowanego kodu maszynowego oraz nabycie umiejętności przetwarzania tekstów o sformalizowanej strukturze metodami stosowanymi w kompilatorach z wykorzysta-niem popularnych narzędzi. Po ukończeniu kursu studenci powinni: - znać podstawowe fazy procesu kompilacji (analiza leksykalna, składniowa i semantyczna, generowanie kodu pośredniego i docelowego, optymalizacja) i rozumieć ich znaczenie - znać podstawy teoretyczne procesu analizy kodu źródłowego - rozumieć wpływ różnorodnych konstrukcji języków wysokiego poziomu na wydajność generowanego na ich podstawie kodu wynikowego - rozumieć znaczenie kodu pośredniego i znać podstawowe metody jego optymalizacji - umieć stosować wybrane narzędzia wspomagające analizę leksykalną i składniową
Treści kształcenia:
Program wykładu: Ogólne pojęcia i fazy procesu kompilacji. Przegląd własności języków programowania. Modele środowiska wykonawczego. Analiza leksykalna. Analiza składniowa i gramatyki bezkontekstowe, w tym metoda zejść rekurencyjnych, analizatory LL(1), analizatory LR(1). Analiza semantyczna i gramatyki atrybutywne. Diagnostyka i obsługa błędów. Generowanie kodu pośredniego i wynikowego. Optymalizacja. Program ćwiczeń: Ilustracja materiału z wykładu, przykłady użycia generatorów FLEX i Bison oraz innych narzędzi wspomagających tworzenie kompilatorów.
Metody oceny:
Zaliczenie odbywa się łącznie dla wykładu i ćwiczeń. Podstawą zaliczenia jest pisemne kolokwium końcowe. Dodatkowo na ocenę pozytywny wpływ mają nieobowiązkowe zadania domowe i aktywność na ćwiczeniach, a negatywny nieobecności (obecność bez aktywności jest neutralna). Studenci wykazujący się zdecydowanie ponadprzeciętną wiedzą i zaangażowaniem (aktywnością na ćwiczeniach) mogą być zwolnieni z kolokwium końcowego (każdorazowa indywidualna decyzja wykładowcy)
Egzamin:
nie
Literatura:
1. A. V. Aho, R. Sethi, J. D. Ullman, Kompilatory: Reguły, metody, na-rzędzia, WNT 2002 2. K.C. Louden, Compiler Construction: Principles and Practice, PWS 1997 3. Dokumentacja programów FLEX i Bison
Witryna www przedmiotu:
e.mini.pw.edu.pl
Uwagi:

Efekty uczenia się

Profil ogólnoakademicki - wiedza

Efekt W01
Ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną w zakresie języków i paradygmatów programowania
Weryfikacja: kolokwium końcowe
Powiązane efekty kierunkowe: K_W06
Powiązane efekty obszarowe: T1A_W03
Efekt W02
Zna podstawowe metody, techniki i narzędzia stosowane przy implementacji języków programowania
Weryfikacja: kolokwium końcowe
Powiązane efekty kierunkowe: K_W10
Powiązane efekty obszarowe: T1A_W07

Profil ogólnoakademicki - umiejętności

Efekt U01
Ma umiejętność formułowania algorytmów i ich programowania z użyciem popularnych narzędzi
Weryfikacja: kolokwium końcowe, zadania domowe
Powiązane efekty kierunkowe: K_U11
Powiązane efekty obszarowe: T1A_U09, T1A_U14, T1A_U15